Hey gidi Karadeniz..

     Çok mücadele ettik biz seninle; her şeye. Hatalı olan yine benim tabii. Ama sana da çok kızıyorum. En çokta, beni dinlemeden, gerçeği bilmeden kendi kafandan senaryolar yazıp ona göre düşünmelerin ve konuşmalarına kızıyorum. Bana o otobüs biletini yırtıp attırdın ya... yırtılan sadece otobüs bileti değildi: Kalbimdi. Duygularımdı. Heyecanımdı...


     Birbirimize kavuşamama olayından zaten hep şikayetçiydik. Hep bir engel, hep bir neden çıkıyordu. Hangimiz cenabettik, bilmiyoruz..


     Plan şuydu: Otobüse bineceğim. -cam kenarı yerime kurulacağım tabii ki.- yanına gelene kadar hiç uyumayacağım. Zaten sana kavuşmanın güzelliğiyle nasıl uyku girsin gözlerime ? Kitap okuyacağım ve müzik dinleyeceğim. Tabii bir de ağlayacağım. Sana kavuşmaya az kala beni bir heyecan ve korku saracak. İliklerime kadar terleyeceğim. İnsanlar, belkide kalp atışımı duyacaklardı. Sonra.. sonra sen beni bekliyor olacaktın. Otobüsten indiğim zaman, önce o güzelliğini görüp ve durumun gerçek olmasını kavramam için robot gibi duracağım bir süre. Sen bana sarılacaksın ben ona bile tepki vermeyeceğim belki de. ''Hoş geldin.'' ya da ''Merhaba'' deyişine kadar. -Belki de tokat atarsın. Karadenizlisin netice de, olabilir.-


     Ellerimi sen tutar mısın ? Ben utanırım çünkü. Niye utandığımı bilmeden hemde. Ya da hayır! Sarılmaya devam et sen. Sarıl bana. Hep! Beni konuşturma çok. Ne yapacaksan sen yap; konuş,gül,ağla,sinirlen... ben de seni izleyeyim. Mimiklerini, saçlarını, kokunu hissedeyim. Sakın ola konuşmuyorum diye olumsuz düşünme. Yemin ederim benden mutlusu yok.


     Sana en çok: ''Benimle uyu.'' diyordum. Kokunu içime çeke çeke uyumak.. Allah'ım!


     Yemekler yapacaktın bana. Sizin yöreye özgü. Bırak yemekleri. Aç kalırım ben. Yanımda olduğun sürece dayanırım ben. Hem, yanımda olduğun sürece doyarım ben birazcık, senden...

     Rakı içelim ama seninle beraber. Yok, onu içemem dersen eğer; şarap içeriz o vakit. Karşımda oturup sarhoş edersin beni. Alkolün en büyüğü sensin... İşte o zaman, o gece sevişelim seninle. Kavuşamamanın uzun sürmesinden tut da; bize engel olan her şeyi düşünerek sevişelim. Ellerin belimde değil, yorganı sıkmakta olsun... Amacımız rahatlamak olmasın; hissetmek olsun. Her şeyi...

     Olmadı. Bunların hiçbiri olmadı. Olduramadık. Hatalı yine benim tabii, hep. Suçlusun. Anlamadın beni. Hep konuşmamı bekledin sen ve kaybettik. İnsanoğlu! beni yorma artık. Çünkü ne kendimi tanıtıp anlatmaya ne de bir başkasını dinlemek istemiyorum artık ben.