Ben Ölmüşüm

     Kanıyorum. Söz gelişi değil, gerçekten kanıyorum. Şu an bunları ağzımdan,burnumdan ve tüm bedenimden çeşme gibi akan kanlara rağmen yazıyorum. Yazıyorum, niye? Çünkü biliyorum; ağzımdan tek bir kelime çıkmayacak. Dilim lâl olup kilitlenecek. Bu yüzden yazıyorum. Ama bazen kalem bile yazmıyor düşündüklerimi. Yorgun bedenime çektirdiğim gibi, kalemde taşıyamıyor artık beni. Aklıma hep intihar etmek geliyor. Tecrübemde var ama sonuç? Elde var sıfır! Düşünüyorum, niye ölmedim, niye ölemedim... Ölüm, kolay bir şey aslında. İnsan, kendi yaşamına çok kolay bir şekilde son verebilir halbuki. Ümit Yaşar Oğuzcan'ın da dediği gibi: ''Öyle ölünmez, böyle ölünür.'' diyip Galatadan aşağı bıraktığı gibi kendini.

     Ben zaten,
     ben çoktan,
     ben hep,
     ölmüşüm.

     Yaşayıp yaşamadığımı kestiremiyorum bir türlü. Belki de öldüm ve cehennem denilen yerde böyle bir yer ? Durumu bana çaktıran yok belki de...