Başlıksız.

     

       Size de  oluyor mu bilmem: Birden bire böğrüme bir huzursuzluk,mutsuzluk -kaba tabiriyle, öküz oturdu içime.- çöküveriyor. Bundan kurtulmam da bir hayli zamanı mı alıyor. Acaba diyorum kendi kendime, çok mu düşünüyorum, her şeyi. Geçmişi katmayacağım çünkü geçmişten bir türlü sıyrılıp kurtulamıyorum. Sebep sebep sebep...

        Tıp bölümü okuyan arkadaşlarıma hep şunu söylemişimdir: Kurbanın olayım, düşünce ve hisleri
almanın tedavisini bulun. Adım atın gerekirse. Ben gönüllü olarak ve seve seve deynek bile olurum size, diyorum. Gerçekten kurtulmak istediğimden mi bilmem ama böyle bir tedavi yöntemi olursa kesinlikle 'ilk' ben tedavi olacağım.

        Müzeyyen Senar, çalıyor arka planda. Şu an düşündüm de; ben niye sarhoş olamıyorum ? Sahi la, niye ? Kendimce, sirozdan ölüp gebereceğimi düşünüyorum ama sarhoş olamıyorum. Vay ben böyle ironinin amına koyayım. Sarhoş olsam mesela; ben dışında başka biri.. yaptıklarımdan, söylediklerimden tamamen muafım. Arkasına sığınmak olarak görmeyin, gerçekçi bakın.


Ağlanacak halime gülüyorum şu anda.

Garipsin be insanoğlu...