Benim sigara içmem gerek sanırım, kahve var bir şeylerde karalıyoruz, evet evet sigara dumanı lazım. Her neyse ne anlatacaktım ben ? Şimdi böyle birisi çıkıyor, karabatak gibi bunlar birden çıkıp birden kayboluyorlar, umut umut umut bir an umut oluyorlar ufak bir kıvılcım, geldin mi deyip kalbinin kapılarını sonuna kadar açıp içeri almak istiyorsun, sonra yavaş yavaş umutsuzluk giriyor içeri ! Buna sebep oluyorsunuz, o insan, o kalp umut etmenin ne demek olduğunu unutmuşken siz tekrar can sıkıcı duyguların fitilini ateşliyorsunuz.
Zorlamayın kendinizi, sevmiyorsa kalp sevemezsin, kaburgalarımızın arasında titreyen kalbimizi de ürkütmeyin ! Hayat bizim yakamıza yapışıyor ya izin vermemek gerek buna, acı acı çok defa tecrübe ettik, şöyle elimizle yakamızı düzeltip devam etmeliyiz yalnız sürdürdüğümüz bu yolculukta tek tabanca takılmaya, bu kelimeler birine kızgın olduğum için falan değil ya da haksızlık yapıldığını da düşünmüyorum, sevgi ısmarlama gelen bir şey değil,
Şimdiki yazacaklarım uzlaşamayan kalplerimiz için değil, hiç bir zaman geçmişte kalmaman için, benimleyken ya da bir başkasıyla da olsan yıllar geçtiğinde anlayacaksın unutulmayanların kişiler değil o an yaşadığın duygular ve hisler olduğunu. Başka daha ne söyleyebilirim ki, karşındaki hiç bir zaman değişmeyecek, sen değişsen de o hep ya aldatan, yalan söyleyen, bencil biri olarak kalacak, sen kendini, zamanını, yıllarını harcadığınla kalacaksın. Bizler böyle şeyler çok yaptık sen yapma.
Ben yazmama kararı almıştım güya !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder